Wanneer je anorexia hebt ervaar je het als teken van wilskracht en doorzettingsvermogen dat je je hongergevoelens kunt onderdrukken. Er zijn immers niet veel mensen die dat lang volhouden. Je zult dan ook alles in het werk stellen om door te gaan met zo min mogelijk eten. Vrienden en familie die zich zorgen maken zie je als zeurpieten en bemoeials. Naarmate zij hun zorgen meer uiten, ben je geneigd om je steeds meer terug te trekken en het niet-eten zoveel mogelijk te verbergen.

Als je anorexia hebt, eet je zo weinig dat je extreem mager wordt. Al ben je vel over been, dan nog zie je in de spiegel iemand die te dik is. Er is altijd wel een speklaagje of een vetkwabje dat nog weg moet. Het kan bijna niet dun genoeg.

De angst om aan te komen/de wens om af te vallen is zo groot, dat (niet) eten je leven volledig beheerst. Voedsel, calorieën tellen en afvallen zijn een obsessie. Vaak heb je jezelf een strikt eet- en beweegpatroon opgelegd. Elke dag sta je op de weegschaal en regelmatig meet je je lichaamsomvang.

Soms lukt het niet om de controle over het eten te bewaren en krijg je een eetbui. In korte tijd eet je veel calorierijk voedsel. Daarna voel je je heel slecht over jezelf. De angst om aan te komen is zo groot dat je door te braken, laxeertabletten te slikken en/of overdreven veel te sporten probeert om het voedsel snel weer kwijt te raken.